ജപ്പാൻ ദിനങ്ങൾ (Part-2)….. ഒസാക്ക, ഹിരോഷിമ

ഒസാക്കാ കാസിൽ ആണ് അന്നത്തെ ഞങ്ങളുടെ ആദ്യ ലക്ഷ്യം. മധ്യകാലഘട്ടത്തിൽ പ്രഭുക്കന്മാരോ രാജാക്കന്മാരോ സൈനിക ഉത്തരവുകൾ ഉപയോഗിച്ച് നിർമ്മിച്ച ഒരു തരം കോട്ടയാണ് കാസിൽ. കയ്യിലുള്ള ജപ്പാൻ റെയിൽ പാസ് ഉപയോഗിച്ച് ട്രെയിനിൽ തന്നെയാണ് യാത്ര. റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ എത്തിയപ്പോൾ തന്നെ കൂട്ടംകൂട്ടമായി യാത്രചെയ്യുന്ന കുറെ കുട്ടികളെയാണ് കണ്ടത്. വളരെ ഉയർന്ന നിലവാരം പുലർത്തുന്ന റെയിൽവേ പ്ലാറ്റുഫോമുകൾ ആണ് ജപ്പാനിൽ ഉള്ളത്. കൃത്യസമയത്തുതന്നെ ട്രെയിൻ എത്തി. ട്രയിനിലെ സീറ്റുകൾ വളരെ ഫ്ളക്സിബിൾ ആണ്. ഏതു വശത്ത് ഇരിക്കുന്നവരെയും അഭിമുഖീകരിക്കാൻ കഴിയുന്ന വിധം സീറ്റുകളെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും തിരിച്ചിടാൻ നമുക്ക് കഴിയും. കുടുംബമായുള്ള യാത്രയായതിനാൽ അത്തരം ഇരിപ്പിടങ്ങൾ ഞങ്ങൾക്ക് വളരെയധികം പ്രയോജനപ്പെടുന്നവയായിരുന്നു.

കാസിലിൽ എത്തി കുറെ സമയം ഫോട്ടോയുമെടുത്തു നടന്നു. വളർത്തു നായ്ക്കളെയും കൊണ്ട് കറങ്ങാൻ വരുന്നവർ അവിടെയും ഒട്ടും കുറവല്ല. തികെ വന്ന വഴി ഒരു പരുന്തിനെ കണ്ടു. അത് എന്തോ മാംസം ഭക്ഷിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. ആളുകൾ അവിടെയെത്തി അതിനൊപ്പം ഫോട്ടോ എടുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു പക്ഷെ ടൂറിസത്തിന്റെ ഭാഗമായി തന്നെ കൊണ്ടുവന്നതാകാം ആ പരുന്തിനെയും. അവിടെനിന്നും ഞങ്ങൾ തിരികെ റൂമിലേക്ക് എത്തി. 

അതിനുശേഷം ഒരു മാർക്കെറ്റിലാണ് ഞങ്ങൾ എത്തിയത്. അവിടെ സൂഷി, സഷിമി പോലെയുള്ള വിഭവങ്ങൾ കണ്ടു. ജപ്പാനിലെ പരമ്പരാഗത ഭക്ഷ്യവിഭവമാണ് സൂഷിയും സഷിമിയും - പാചകം ചെയ്യാത്തത്തും എന്നാൽ ഭക്ഷ്യയോഗ്യവുമായ മാംസ വിഭവങ്ങളാണ് ഇവയൊക്കെ. അതിൽ നാരങ്ങാ നീരൊക്കെ ഒഴിച്ച് സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നത് കാണാം. ഓയിസ്റ്റർ (മുത്തുചിപ്പി) , ഒക്ടപ്പസ് (ചെറിയ നീരാളി ) എന്നിവയൊക്കെ അവരുടെ ഏറ്റവും പ്രീയപ്പെട്ട ഭക്ഷ്യവിഭവങ്ങൾ ആണ്. ഇത്തരം മാംസ വിഭവങ്ങൾ അല്പംപോലും പാചകം ചെയ്യാതെ ഇവർ കഴിക്കുന്നത് ഞങ്ങൾ അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി നിന്നു. ഇന്ത്യയിൽ കഴിഞ്ഞ അഞ്ചാറു കൊല്ലങ്ങൾക്കു മുൻപേ അപ്രത്യക്ഷമായ ടെലിഫോൺ ബൂത്തുകൾ അവിടെ മിക്കയിടത്തും ഉണ്ട്, ഇവയൊക്കെ മനുഷ്യർ ഉപയോഗിക്കുന്നുമുണ്ട്. മറ്റേതൊരു വികസിത രാജ്യത്തെയുംപോലെ നിരവധി സൈക്കിൾ യാത്രക്കാരെയും ഇവിടെ കാണാം. കുറെ ഡാൻസുകാർ തൊപ്പിയൊക്കെ ധരിച്ച് റോഡ്സൈഡുകളിൽ വിശ്രമിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒന്നാം ദിവസത്തെ കാഴ്ചകൾ അവിടെ അവസാനിപ്പിച്ച ശേഷം ഞങ്ങൾ റൂമിലേക്ക് മടങ്ങി. കൊച്ചിയിൽ നിന്ന് ജപ്പാനിലെ ഒസാക്കയിലേക്ക് മാത്രമാണ് എയർ ഏഷ്യയുടെ നേരിട്ടുള്ള വിമാനം അതിനാലാണ് ജപ്പാൻ യാത്ര ഒസാക്കയിൽ നിന്ന് ആരംഭിച്ചത്. രാത്രി ഹോട്ടലിൽ ചായ ഉണ്ടാക്കി കുടിച്ചും, കൈയിലുള്ള ലഖുഭക്ഷണം കഴിച്ചും, ഹോട്ടൽ വൈഫൈ എന്റെർറ്റൈന്മെന്റുമായി ഉറങ്ങി.

ഹിരോഷിമയിലേക്ക് ഉടനെ പോകേണ്ടതു കൊണ്ട് ഞങ്ങൾ ഇവിടെ അധികം സമയം ചെലവഴിച്ചില്ല. അത്യാവശ്യം ദൂരമുള്ള സ്ഥലങ്ങളിലേക്ക് പോകുന്നതിന് ബുള്ളറ്റ് ട്രെയിൻ സർവീസുകളാണ് ഉള്ളത്. 250 കിലോമീറ്റർ ആണ് ഇവയുടെ സാധാരണ വേഗത. അന്നത്തെ ഞങ്ങളുടെ താമസം ഹിരോഷിമയിൽ ആയിരുന്നു പ്ലാൻ ചെയ്തിരുന്നത്; 1945 ലെ അണുബോംബ് സ്ഫോടനത്തിൽ 90% നഗരവും കരിഞ്ഞുപോയ അതേ ഹിരോഷിമയിലേക്ക്…… അണുബോംബിന്റെ ശക്തിയിൽ അപ്പോൾത്തന്നെ സംഭവിച്ചത് 80,000ലധികം മരണം.. !! തുടർന്നുള്ള വർഷങ്ങളിലും ഇതിന്റെ റേഡിയേഷൻ കൊണ്ട് ഉണ്ടാകുന്ന മരണനിരക്ക് ഒട്ടും കുറവായിരുന്നില്ല. എന്നിട്ടും നഗരത്തെ തിരികെ കൊണ്ടുവന്ന് രണ്ടാംലോകമഹായുദ്ധത്തിന്റെ ഓർമ്മകൾ എന്നപോലെ സമാധാനത്തിന്റെ പര്യായമായി നിലകൊള്ളുന്ന ഹിരോഷിമ.

ഇരുപത് നിലകൾ ഉള്ള സൺറൂട്ട് ഹോട്ടലിൽ ആയിരുന്നു ഞങ്ങൾ മുറി ബുക്ക് ചെയ്തിരുന്നത്. അതിന്റെ പതിനൊന്നാം നിലയിൽ ആയിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ മുറി. മുറിയിലെ ജനാലയിലൂടെ ഹിരോഷിമ നഗരം മുഴുവനും കാണാം. അണുബോംബ് സ്പോടനത്തിലെ ഓർമകളും സ്മാരകങ്ങളും നഗരത്തിലെവിടെയും കാണാം. അത്യാവശ്യ സൗകര്യങ്ങൾ മാത്രമുള്ളതും ചെറിയ നിരക്കിലുള്ളതുമായ ഹോട്ടലുകൾ ആയിരുന്നു ഞങ്ങൾ സാധരണ തിരഞ്ഞെടുത്തിരുന്നത്. മുറിയുടെ വാടക കുറച്ചു കൂടുതൽ ആണെങ്കിലും ഇതുതന്നെ തിരഞ്ഞെടുത്തത് ഈ ഹോട്ടൽ ഹിരോഷിമ നഗരത്തിന്റെ ഒത്ത നടുവിലായി സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു എന്ന ഒറ്റ കാരണത്താലാണ്.

ഹിരോഷിമയിലെ രണ്ടാം ദിനത്തിൽ മിയാജിമ എന്ന ദ്വീപിലേക്കുള്ള യാത്ര ആയിരുന്നു. ഈ തുരുത്തിലേക്കുള്ള ബോട്ട് യാത്രയും ഞങ്ങൾക്ക് സൗജന്യമാണ് റെയിൽ പാസ് കാണിച്ചാൽ മതിയാകും. ടൂറിസ്റ്റുകൾ മാത്രം വരുന്ന ഒരു സ്ഥലം ആണിത്. രാവിലെ മുതൽ വൈകുന്നേരം വരെ അവിടെ ആളുകൾ ഉണ്ടാകും. കാഴ്ചകൾ കണ്ടതിനു ശേഷം അവർ വൈകുന്നേരത്തോടെ മടങ്ങും. കടലിൽ മുങ്ങി നിൽക്കുന്ന തരത്തിൽ തടിയിൽ തീർത്ത ഒരു ആർച്ച് ആണ് അവിടത്തെ പ്രധാന ആകർഷണം. ഇറ്റ്സു കുഷിമ ഷ്രയിൻ ഫ്ളോട്ടിങ് ഗേറ്റ് എന്നാണ് ഈ ആർച്ചിനു പറയുന്ന പേര്. ഇത് നിലത്തുറപ്പിച്ചു നിർത്തിയിരിക്കുന്നതാണെങ്കിലും വെള്ളത്തിൽ ഫ്ളോട്ട് ചെയ്യുന്നതായി തോന്നും. കുട്ടികളുടെ പ്രീയപ്പെട്ട കാർട്ടൂൺ സിനിമയായ നിൻജാഗോയിലെ ആർച്ച് ആണിത്. ഞങ്ങൾ ചെന്നപ്പോൾതന്നെ സ്കൂൾകുട്ടികളുടെ വലിയൊരു തിരക്ക് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ അവിടെ എത്തിയപ്പോൾ വേലിയേറ്റ സമയം ആയിരുന്നു. ആർച്ചിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും വെള്ളത്തിൽ തന്നെയായിരുന്നു. വെള്ളത്തിലൂടെ നടന്നുനടന്ന് ഞങ്ങളും ആർച്ചിനടുത്തെത്തി ഫോട്ടോ എടുത്തു. ധാരാളം ശംഖുകൾ അവിടെ ഉണ്ട്. ജീവനുള്ള ഇവ പതിയെ നടക്കുന്നത് കാണാം. ഇത്രയും ജീവനുള്ള ശംഖുകളെ ഒരുമിച്ച് മറ്റെവിടെയും ഞങ്ങൾ കണ്ടിട്ടില്ലായിരുന്നു. എല്ലാംകൊണ്ടും മുതിർന്നവരേക്കാൾ കുട്ടികളെ ആകർഷിക്കുന്ന സ്ഥലമാണ് ഈ ദ്വീപ്. കൂടാതെ ചെറുതും വലുതുമായ ഒട്ടനവധി ഞണ്ടുകളും.!

ജപ്പാനിലെ മറ്റൊരു നഗരമായ ക്യോട്ടോയിലേക്ക് പോകാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പുകളോടെയായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ഈ ദിവസം തുടങ്ങിയത്. മസ്ദ (Mazda) കാറുകൾ അവിടെ സാധാരണയായി കാണപ്പെടുന്നവയാണ്, ഇന്ത്യയിൽ ഇതുവരെയും ഇത്തരം കാറുകൾ മുഖം കാണിച്ചു തുടങ്ങിയിട്ടില്ലെങ്കിലും അവ ഉടനെ വിപണികളിൽ എത്തും എന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. മസ്ദ കാർ നിർമ്മാണ ഫാക്ടറിയിൽ അവിടുത്തെ കാഴ്ചകൾ കാണുന്നതിനായി ഞങ്ങൾ ഇന്ത്യയിൽ വച്ചുതന്നെ ഒരു സ്ലോട്ട് ബുക്ക് ചെയ്തിരുന്നു. ഹോട്ടലിൽ നിന്നും മുറി വെക്കേറ്റ് ചെയ്ത് ഇറങ്ങുമ്പോൾ ബാഗുകൾ എല്ലാം പാക്ക് ചെയ്ത് ബാഗ് ലോക്കർ സെക്ഷനിൽ ഏൽപ്പിച്ചാൽ നമ്മൾ പുറത്തുപോയതിനുശേഷം അന്ന് വൈകുന്നേരത്തിനുള്ളിൽ എപ്പോഴെങ്കിലും തിരികെ വന്നു വാങ്ങിയാൽ മതിയാകും.

ട്രെയിൻ പിടിച്ച് മസ്ദ കാർ കമ്പനിയിൽ എത്തി. ആദ്യത്തെ സ്ലോട്ട് ആയിരുന്നു ഞങ്ങൾക്ക്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ വളരെ നേരത്തെ ഞങ്ങൾ അവിടെയെത്തി. വളരെ കുറച്ച് ആളുകൾക്ക് മാത്രമേ ഒരു സ്ലോട്ടിൽ അവിടെ പ്രവേശന അനുമതി ലഭിക്കുകയുള്ളു. ഏകദേശം ഒന്നര മാസങ്ങൾക്കു മുൻപേ തന്നെ ഞങ്ങൾ ബുക്ക് ചെയ്തിരുന്നു. അവരുടെ റിസപ്ഷൻ ഏരിയയിലേക്കാണ് ആദ്യം നമ്മൾ എത്തുന്നത്. കമ്പനിയിലെ ഒരു വ്യക്തി എല്ലായിടത്തും നമുക്കൊപ്പം എത്തി എല്ലാം വിശദമാക്കി തരും. ഓരോ കാറിന്റെയും പേരും അതിന്റെ പ്രത്യേകതകളും വില ഉൾപ്പെടെയുള്ള വിവരങ്ങളും മറ്റ് സവിശേഷതകളുമെല്ലാം ഇവർ ഓരോ കാറിനു സമീപവും പ്രൊജക്റ്റ് ചെയ്തു കാണിക്കുന്നുണ്ട്. റിസപ്ഷൻ ഏരിയയിൽ നിന്നും ഞങ്ങൾക്ക് പോകാനുള്ള പ്ലാന്റിലേക്ക് ഏകദേശം 7 കിലോമീറ്റർ ദൂരം ഉണ്ട്. അതിനായി ഇവർ തന്നെ ബസ് സർവീസും തയാറാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഈ കാമ്പസിനുള്ളിൽ ഒരു കടൽപ്പാലം ഉണ്ട്. സ്വകാര്യ ഉടമസ്ഥതയിലുള്ള ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ കടൽപ്പാലം.......!!! - ഇവരുടെ സ്വന്തമാണിത്. ഇതേ കമ്പനിയുടെ തന്നെ ഉടമസ്ഥതയിലുള്ള ഒരു മ്യൂസിയവും ഇവിടെ ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ട്.

ഹിരോഷിമയിൽ ബോംബ് വർഷിക്കുന്നതിനും മുൻപേ മുതൽ ആരംഭിച്ചതാണ് ഈ കമ്പനിയും അവരുടെ നിർമ്മാണങ്ങളും.. ബോംബ് വർഷിച്ചതിനു ശേഷം ഏകദേശം മൂന്നു മാസത്തോളം ഈ കമ്പനി പൂട്ടിയിടേണ്ടതായി വന്നു. ഈ വിവരങ്ങൾ എല്ലാം ഇവർ അവിടെ എത്തുമ്പോൾ നമുക്ക് വിശദീകരിച്ചു തരും. ഇന്ത്യയിലെ ഏതു കാര്യത്തിനെയും സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനു മുൻപും അതിനു ശേഷവും എന്നിങ്ങനെ നമ്മൾ രണ്ടായി തിരിക്കാറുണ്ട്. ഹിരോഷിമക്കാർ അവരുടെ ജീവിതത്തെയും സ്മരണകളെയും വിഭജിക്കുന്നത് ഹിരോഷിമ ബോംബ് ആക്രമണത്തിന് മുൻപും അതിനു ശേഷവും എന്നാണ്. മസ്ദ കമ്പനിക്ക് റേസിങ് കാറുകളും ധാരാളം ഉണ്ട്. മണിക്കൂറിൽ 350 കിലോമീറ്റർ വേഗത്തിലാണ് ഇവയുടെ സ്പീഡ്. എന്ന് വച്ചാൽ ബുള്ളറ്റ് ട്രെയിനുകളെക്കാൾ വേഗതയിൽ സഞ്ചരിക്കുന്നവ....!! കാറുകൾ നിർമിക്കുന്ന വിധങ്ങളും അതിന്റെ എൻജിനുകളും മോഡലുകളും എല്ലാം അവരവിടെ പ്രദർശനത്തിനായി വെച്ചിരിക്കുന്നത് കാണാം. മണിക്കൂറിൽ 60 കിലോമീറ്റര് വേഗതയിൽ സഞ്ചരിക്കുമ്പോൾ അപകടത്തിൽപ്പെട്ടാൽ സംഭവിക്കുന്നത് പരീക്ഷിച്ച ഒരു കാർ ഇവർ അതുപോലെ അവിടെ കാഴ്ചക്കാർക്ക് വേണ്ടി പ്രത്യേകം സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു. അതായത് ഇത്രയും വേഗതയിൽ സഞ്ചരിച്ച അവരുടെ കാറ് അപകടത്തിൽപ്പെട്ടിട്ടും അതിൽ ഉള്ളവർക്കോ ആ വാഹനത്തിനോ കാര്യമായ കേടുപാടുകൾ സംഭവിച്ചിട്ടില്ല എന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നതിനുവേണ്ടിയിട്ടാണ് അവർ അങ്ങനെയൊരു സജ്ജീകരണം നടത്തിയിരിക്കുന്നത്.

ഇവരുടെ മാനുഫാക്ച്ചറിങ് പ്ലാന്റിനുള്ളിൽ ചിത്രങ്ങൾ എടുക്കാനുള്ള അനുവാദമില്ല. പക്ഷേ എല്ലാം ചെന്ന് കാണുവാൻ സാധിക്കും. മനുഷ്യരുടെ സാനിധ്യം ഉണ്ടെങ്കിൽ പോലും സാധനങ്ങൾ എത്തിക്കുന്നതും കൊണ്ടുപോകുന്നതും എല്ലാം യന്ത്രമനുഷ്യരാണ്. ഓരോ റോബോട്ടിന്റെ കയ്യിലേയും സാധനങ്ങൾ ഓരോ മോഡൽ കാറുകൾക്ക് ഉള്ളവയായിരിക്കും. ഒരേപോലെയുള്ള ജോലികൾ ചെയ്യുന്ന റോബോട്ടുകളിൽ നിന്നും തികച്ചും വ്യത്യസ്തമാണ് ഇവിടെയുള്ള റോബോട്ടുകൾ. ഈ റോബോട്ടുകൾ ഓരോരുത്തരും ചെയ്യുന്നത് ഏകദേശം ഒരുപോലെയുള്ള പല ജോലികൾ ആണ്. വളരെ കൃത്യതയോടു കൂടിയാണ് ഇവ പ്രവർത്തിക്കുന്നത്. തിരികെ ഹോട്ടലിൽ എത്തി ലഗേജുകളുമെടുത്തു ഞങ്ങൾ ക്യോട്ടോയിലേക്ക് തിരിച്ചു.